Kliknij tutaj --> 🦬 jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania

Metody leczenia zaburzeń osobowości. 2016-01-14 13:28. Na leczenie zaburzeń osobowości składają się przede wszystkim psychoterapia oraz farmakoterapia. Mogą być wspomagane treningami umiejętności społecznych i radzenia sobie z niezdrowymi emocjami. Efektem terapii jest wypracowanie przez osobę z zaburzeniem osobowości nowych Osoba chora często nie ma ochoty i siły na podejmowanie aktywności rekreacyjnej lub zawodowej. Z tego powodu nie jest też w stanie prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Anemia (niedokrwistość) Anemia, czyli inaczej niedokrwistość, u osób z zaburzeniami odżywiania najczęściej jest skutkiem niedoboru żelaza lub witaminy B12 Jeśli chcemy pomóc osobie z bulimią, musimy zacząć od wyrażenia naszej troski i zrozumienia dla jej problemu. Ważne jest, aby być empatycznym i nie oceniać osoby za jej zachowanie. Następnie, warto zachęcać ją do poszukiwania profesjonalnej pomocy, takiej jak terapia lub wsparcie od dietetyka. Mimo, że rola dietetyka w pracy z osobami zmagającymi się z zaburzeniami odżywiania jest bardzo często bagatelizowana, a niejednokrotnie nawet pomijana, ma ogromne znaczenie dla przebiegu i jakości całego leczenia. Dietetyk, dzięki posiadanej wiedzy i umiejętnościom może pomóc choremu w odzyskaniu zdrowia. Ludzie z pewnymi typami osobowości są bardziej podatni na zaburzenia lękowe niż inni. Inne zaburzenia zdrowia psychicznego. Ludzie z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, takimi jak depresja, często mają dodatkowo także zaburzenia lękowe. Posiadanie krewnych z zaburzeniami lękowymi. Zaburzenia lękowe mogą przebiegać w rodzinach. Un Site De Rencontre Totalement Gratuit. Spis treści: Czym są zaburzenia odżywiania?Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania?Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania? Jakie są objawy w konkretnych przypadkach?Jakie są metody leczenia zaburzeń odżywiania?Domowe sposoby na zaburzenia odżywianiaCo powoduje zaburzenia odżywiania? Przyczyny zaburzenia odżywianiaKonsekwencje zaburzeń odżywiania – skutki zaburzeń odżywianiaJak zdiagnozować zaburzenia odżywiania się?Jak zapobiegać zaburzeniom odżywiania? Działania profilaktyczne Zaburzenia odżywiania to zaburzenia dotyczące zachowań żywieniowych, często występujące z nadmierną troską o masę ciała, upośledzające zdrowie fizyczne czy funkcjonowanie psychospołeczne. Mogą występować w formie poważnych chorób psychiatrycznych związanych z wysokim wskaźnikiem zachorowalności i śmiertelności. Zaburzenia odżywiania częściej występują u dorastających kobiet, jednak napadowe zaburzenia odżywiania (binge eating disorder) to problem przede wszystkim mężczyzn i osób starszych. [1] [2] Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania? Napadowe zaburzenia odżywiania Napadowe zaburzenia odżywiania (binge eating disorder) są najczęściej występującym zaburzeniem odżywiania. Zazwyczaj zaczynają się w okresie dorosłości i znaczną część chorych stanowią mężczyźni. Napadowe zaburzenia odżywiania możemy odróżnić od bulimii tym, że osoby z napadowymi zaburzeniami odżywiania nie ograniczają jedzenia oraz nie stosują zachowań oczyszczających w celu kompensacji. Zaburzenia te mają tendencje do remisji i nawrotów. Bulimia – żarłoczność psychiczna Bulimia (bulimia nervosa) występuje znacznie częściej niż anoreksja. Pojawia się w późnym okresie adolescencji lub we wczesnej dorosłości. Najczęściej osoby cierpiące na bulimię to kobiety (aż 85-90%). Bulimia jest zaburzeniem odżywiania polegającym na spożywaniu dużych ilości jedzenia w krótkim czasie, często, nawet gdy nie są głodne. Nierzadko podczas jedzenia mają tendencję do czucia się poza kontrolą i nie mogą przestać jeść. Osoby chore na bulimię mogą spożywać nawet do 20 000 kalorii na raz. Najczęściej spożywane po raz pierwszy pokarmy są zazwyczaj słodkie, słone, miękkie lub gładkie o wysokiej kaloryczności. Objadanie może występować kilka razy w tygodniu lub kilka razy dziennie. Możemy wyróżnić dwa typy bulimii: Bulimia oczyszczająca - ten typ bulimii polega na wywoływaniu wymiotów po nieoczyszczająca - osoby z tym typem bulimii używają środków przeczyszczających, czopków, lewatyw, diuretyków, aby pozbyć się jedzenia. W przypadku tego rodzaju bulimii po obżarstwie niektórzy stosują dłuższy post lub intensywne ćwiczenia, aby spalić spożyte kalorie. [3] Anoreksja – jadłowstręt psychiczny Anoreksja (anorexia nervosa) to najbardziej znane i najczęściej badane zaburzenie odżywiania. Zwykle jego rozwój przypada na okres dorastania i występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Śmiertelność anoreksji jest najwyższa spośród wszystkich zaburzeń psychicznych, a chorzy umierają w wyniku powikłań czy samobójstw. Istnieją dwa następujące typy anoreksji: Typ restrykcyjny. Polega na utracie wagi poprzez post oraz nadmierne gwałtownego objadania. Występuje, kiedy osoby chore spożywają duże ilości pokarmu, a następnie oczyszczają się poprzez wywoływanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych. Pica Pica to zaburzenie polegające na częstym i obfitym spożywaniu przedmiotów, które mogą, ale nie muszą być produktem spożywczym. Przykłady takich produktów to gleba, kreda, mydło, papier, włosy czy kostki lodu. Istotne jest, że osoba spożywająca dany przedmiot nie zważa na możliwe konsekwencje żywieniowe wynikające z ich jedzenia. Jest to zachowanie kompulsywne, ale rzadko wynika z zaburzeń psychicznych. Przyczyną tego zaburzenia jest najczęściej niedokrwistość z niedoboru żelaza. W przypadku pica problemem jest przeprowadzenie prawidłowej diagnostyki, ponieważ pacjenci mogą czuć się ośmieszeni czy zażenowani swoimi nietypowymi nawykami żywieniowymi. Powoduje to, że pacjenci rzadko zgłaszają się po pomoc. Pica może występować z pragnieniem spożywania wielu produktów – na przykład: orzeszków ziemnych, chipsów, marchwi, pietruszki, sałaty, tostów, liści mięty, selera, masła orzechowego, surowych ziemniaków, skórki pomarańczowej, nasion pomidorów, fusów z kawy, sody oczyszczonej, węgla drzewnego czy sadzy, zaprawy murarskiej, dętki opony czy trocin. [5] AFRID - unikające lub restrykcyjne zaburzenia przyjmowania pokarmów AFRID to zaburzenia, które dotyczą restrykcyjnego zaburzenia przyjmowania pokarmów u niemowląt, małych dzieci i niektórych dorosłych. AFRID pojawia się najczęściej do 7 roku życia i czasami może utrzymywać się do wieku dorosłego. Przyczyną tego zaburzenia może być utrata zainteresowania jedzeniem, intensywna niechęć do określonych smaków, zapachów, konsystencji czy kolorów. Zaburzenia przeżuwania – zespół ruminacji Zaburzenia przeżuwania polegają na cofaniu pokarmu z żołądka do ust do 30 minut po jego spożyciu, a następnie ponownym przeżuwaniu i połykaniu lub wypluwaniu. W przeżuwanie jest zaangażowany niecelowy skurcz żołądka. Ruminacje u niemowląt ustępują zazwyczaj do 12 miesiąca życia, ale u starszych dzieci oraz dorosłych mogą prowadzić do utraty masy ciała lub niedożywienia. Zaburzenia przeżuwania mogą towarzyszyć też anoreksji. Możliwe przyczyny występowania ruminacji to: Choroba fizyczny. Najczęściej jednak identyfikacja przyczyny zespołu przeżuwania jest trudna. [6] OSFED - Inne określone zaburzenia odżywiania i jedzenia: OSFED to grupa zaburzeń, które obejmują: zaburzenia oczyszczania, zespół nocnego objadania się, atypową anoreksję oraz subkliniczną bulimię. Zaburzania oczyszczania się Zaburzenia oczyszczające charakteryzują się wymiotami, nadmiernymi ćwiczeniami fizycznymi, używaniem środków przeczyszczających lub moczopędnych w celu kontroli wagi. Nie występuje w ich przypadku nadmierne objadanie się. Powikłania tej grupy przypadłości są podobne do powikłań bulimii, są to: Zaburzenia równowagi z jamy ślinianek przyusznych. Zespół nocnego objadania się Zespół nocnego objadania się to częste przejadanie się po przebudzeniu ze snu, które jest silnie związane z zaburzeniami snu. Przypadłość tę leczy się podobnie jak napadowe zaburzenia odżywiania. Atypowa anoreksja Atypowa anoreksja ma podobne objawy do anoreksji, ale różni się tym, że BMI chorych jest w granicach normy. Leczenie powinno przebiegać podobnie jak leczenie anoreksji. Podprogowa (subkliniczna) bulimia i napadowe zaburzenia odżywiania Subkliniczna bulimia nie spełnia idealnych kryteriów bulimii oraz napadowych zaburzeń odżywiania. Ortoreksja Ortoreksja to nowa przypadłość polegająca na obsesyjnej koncentracji na zdrowym odżywianiu, na przykład w postaci eliminacji całych grup pokarmów z obawy, że są one niezdrowe [7] Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania? Jakie są objawy w konkretnych przypadkach? Napadowe zaburzenia odżywiania – objawy Objawy napadowych zaburzeń odżywiania to: Spożywanie ogromnych ilości pokarmu w krótkim kontroli podczas winy z powodu zachowań kompensacyjnych czy zwiększone ryzyko otyłości, powikłań związanych z otyłością takie jak cukrzyca, choroby serca czy udar mózgu. Bulimia (żarłoczność psychiczna) – objawy Objawy bulimii obejmują: Spożywanie znacznych ilości pokarmu w krótkim kontroli podczas jedzenia kompensacyjne w celu zapobiegania przybieraniu na wadze (wymioty, stosowanie środków przeczyszczających, moczopędnych, ograniczanie jedzenia czy nadmierne ćwiczenia).Występuje strach przed przybieraniem na wadze, pomimo tego, że waga mieści się w równowagi hormonalne. Objawy bulimii są podobne do objawów napadowego odżywiania, ale różnią się tym, że osoby z bulimią utrzymują prawie normalną wagę. Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) - objawy Objawy anoreksji obejmują: Skrajną strach przed przybraniem na obraz ciała, zaprzeczanie, że ma się znaczną zachowań kompensacyjnych w celu unikania przybierania na wadze, pomimo występowania niedowagi. Skupienie na jedzeniu oraz do z koncentracją oraz podejmowaniem czy wycofanie obsesyjno-kompulsywne związane z zawroty głowy, brak zimna, kiedy inni czują kobiet może występować brak miesiączki przez co najmniej trzy kolejne cykle menstruacyjne. Jeżeli objawy anoreksji utrzymują się długo, mogą rozwinąć się następujące powikłania: osteopenia,łamliwość włosów oraz paznokci,suchość skóry,zaparcia,niedociśnienie,bradykardie,hipotermia,włosy typu „languno”,brak miesiączek,niepłodność,wyniszczenie mięśni,odporność na hormon wzrostu. Pica – objawy: Objawy pica to: Nietypowe upodobania żywieniowe, spożywanie niejadalnych przedmiotów, bez zwracania uwagi na możliwe związany z chęcią spożywania niejadalnych przedmiotów i podejrzewanie u siebie zaburzeń poważnych konsekwencji zdrowotnych wynikających z danych upodobań żywieniowych, takich jak zakażenia pasożytnicze, niedobór mikroelementów, niedrożność jelit, zatrucia metalami występuje u kobiet ciąży, dzieci oraz osób niepełnosprawnych intelektualnie. U ciężarnych i dzieci najczęściej jest łagodna i ustępuje samoistnie, ale może być przewlekła i wyniszczająca u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Najczęstsze typu pica to: Geofagia: jedzenie brudu lub zjadanie brudu (archaiczne).Litofagia: zjadanie kamieni lub jedzenie Zjadanie Zjadanie Zjadanie spalonych Zjadanie włosów. Zarejestrowane przykłady skutków pica to między innymi: Anemia hemolityczna wskutek spożywania odświeżaczy do muszli klozetowych i kulek na oraz perforacja jelit czy przedwczesne porody u kobiet w ciąży w przypadku geofagii (jedzenia brudu lub gliny).Bezoary (kamienie jelitowe) z powodu jedzenia niektórych owoców lub rtęcią z powodu jedzenia papieru (pudełek po chusteczkach oraz paczek papierosów).Niewydolność nerek i hipokalemia wskutek jedzenia w przypadku amylofagii (jedzenia skrobi), gdy nie było zapewnione odpowiednie odżywianie w trakcie ciąży. Konsekwencje pica mogą być poważne, dlatego ważna jest diagnostyka i wprowadzenie leczenia. Zaburzenia przeżuwania (zespół ruminacji) – objawy Objawy zespołu ruminacji to: Cofanie się pokarmu z żołądka do ust lub wymiotowanie oraz ponowne przeżuwanie niecelowego skurczu występować utrata masy ciała lub niedożywienie. AFRID – objawy Objawy AFRID obejmują: Restrykcyjne przyjmowanie pokarmów, które występuje szczególnie u niemowląt, może rozpocząć się do 7 roku życia i trwać do funkcjonowania spożywania posiłków z innymi mikroskładników. Jakie są metody leczenia zaburzeń odżywiania? Najczęściej leczenie zaburzeń odżywiania obejmuje leczenie psychiatryczne, terapię, współpracę z dietetykiem lub psychodietetykiem, uzupełnienie niedoborów, jednak zależnie od typu przypadłości stosuje się różne metody leczenia. Napadowe zaburzenia odżywiania – leczenie Leczenie napadowych zburzeń odżywiania nie powinno skupiać się tylko na utracie wagi, ponieważ może spowodować to wzrost zachowań związanych z objadaniem się. Sposoby leczenia napadowych zaburzeń odżywiania to: Behawioralna utrata masy ciała, która zmniejsza częstotliwość objadania się oraz może prowadzić do utraty masy ciała. Większość osób z napadowymi zaburzeniami odżywiania jest otyła i poszukują jednakowo zaprzestania jedzenia w nadmiernych ilościach oraz redukcji masy ciała. Zazwyczaj pacjencji chudną około 5-10% masy ciała, a utrzymanie tej wagi jest W bulimii zalecane nurty terapii to:terapia poznawczo-behawioralna, terapia interpersonalna i dialektyczna terapia Umiarkowane dodatkowe korzyści może dać połączenie psychoterapii z farmakoterapią. Leki stosowane w przypadku napadowych zaburzeń odżywiania to: fluoksetyna, sertralina, tpiramat, zonisamid, lamotrygina, akamprozat, orlistat, escitalopram, atomoksetyna i duloksetyna. [8] Bulimia (żarłoczność psychiczna) – leczenie W przypadku bulimii najskuteczniejsze jest połączenie kilku rodzajów leczenia jak połączenie psychoterapii z lekami przeciwdepresyjnymi. W leczeniu bulimii stosuje się podejście zespołowe, które obejmuje Ciebie, Twoją rodzinę, Twojego lekarza pierwszego kontaktu, specjalistę zdrowia psychicznego oraz dietetyka, który ma doświadczenie w leczeniu zaburzeń odżywiania. Formy leczenia bulimii to: Psychoterapia. Przykładami skutecznej psychoterapii w bulimii to terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga unormować wzorce żywieniowe, zidentyfikować negatywne przekonania i zachowania oraz zastąpić je nowymi, zdrowymi i rodzinna. Stosuje się ją w celu wprowadzenia interwencji, kiedy dziecko lub nastolatek wykazuje niezdrowe zachowania W bulimii stosowany jest lek przeciwdepresyjny, nawet jeśli depresja nie występuje. Jest to żywieniowa. Współpraca z dietetykiem może być konieczna. Opracowanie odpowiedniego planu żywieniowego, w celu osiągnięcia zdrowych nawyków żywieniowych, w celu unikania głodu, zachcianek i zapełnienia potrzebnych składników Zwykle leczenie bulimii przebiega poza szpitalem, ale jeżeli objawy mają poważne komplikacje zdrowotne, konieczna może być dzienne. Wsparcie w postaci szpitali dzienne może być korzystnym rozwiązaniem w leczeniu bulimii. [9] Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) – leczenie Ciężka utrata wagi oraz głodzenie to nagły stan medyczny, dlatego osoby z anoreksją mogą wymagać leczenia anoreksji to osiągnięcie minimalnej zdrowej wagi. Leczenie często wymaga współpracy wielu specjalistów, dlatego najskuteczniejsze bywają kompleksowe programy zaburzeń przeciwdziałania anoreksji to: Psychoterapia oraz zarządzanie kliniczne, które mogą pomóc osobie chorej rozpoznać zniekształcone przekonania na temat obrazu ciała, które są kluczowe dla zaburzenia. Może ona także pomóc kontrolować lęk przed jedzeniem. Polecanym nurtem jest psychoterapia dietetyka. Wsparcie dietetyka jest potrzebne dla ustalenia planu żywieniowego, wspierającego powolny przyrost masy rodzinna. Dzięki niej można zauważyć I zmienić negatywne interakcje w rodzinie, takie jak bezproduktywna walka o władzę nad Leki przeciwdepresyjne mogą pomóc z objawami depresji, lęku czy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Jeżeli myślenie danej osoby o jedzeniu jest bardzo zniekształcone, mogą zostać włączone leki przeciwpsychotyczne, takie jak olanzapina. [10] Pica – leczenie W przypadku picy z niedoboru żelaza, po zastosowaniu leczenia, objawy ustępują najczęściej w ciągu kilku dni, a pacjent może odczuwać awersję do wcześniej spożywanych materiałów. Jeżeli pragnienie spożywania nietypowych przedmiotów powraca, należy wykonać ponownie badania w kierunku niedoborów żywieniowych. Leczenie pica obejmuje: Zmniejszenie ekspozycji na pożądane mikroskładników behawioralną czy awersyjną, przede wszystkim u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Zaburzenia przeżuwania (zespół ruminacji) – leczenie Podstawową metodą leczenia ruminacji jest terapia behawioralna. Stosuje się także terapię biofeedback, która ma redukować skurcze brzucha oraz wprowadza się naukę oddychania przeponowego. AFRID – leczenie Należy wziąć pod uwagę, że wybredne jedzenie we wczesnym dzieciństwie jest zachowaniem normalnym i nie zalicza się go do AFRID. Leczenie AFRID u dzieci powyżej dziesiątego roku życia może obejmować terapię poznawczo-behawioralną. Leczenie AFRID obejmuje: Leczenie metody ponownego żywienia (żywienie przez zgłębnik).Farmakoterapię wspomagającą. [11][12] Domowe sposoby na zaburzenia odżywiania W swoim zakresie możesz wprowadzić kilka zaleceń odnośnie do postępowania w zaburzeniach odżywiania. Pomóc może: Przestrzeganie planu leczenia. Regularna aktywność w terapii, trzymanie się planu posiłków, nawet jeżeli występuje Zebranie wiedzy na temat bulimii może pomóc w radzeniu sobie z chorobą i być źródłem motywacji do odżywianie. Jeżeli oczyszczasz się, organizm jest narażony na niedobory składników odżywczych. Możesz sięgnąć po poradę odnośnie do prowadzenia diety, do lekarza ogólnego czy dietetyka i zapytać o stosowanie suplementów. Pielęgnowanie relacji. Wsparcie troskliwych członków rodziny oraz przyjaciół może być nastawienie do siebie. Warto być miłym dla siebie, oprzeć się chęci częstego ważenie i przeglądania w lustrze. Może to wspierać chęć podtrzymania niezdrowych ostrożności w kontekście ćwiczeń. Możesz zaczerpnąć porady specjalisty, jaki rodzaj aktywności jest dla Ciebie wskazany, szczególnie jeżeli ćwiczysz nadmiernie w celu spalenia kalorii po stresu. Pomocne mogą być: relaksacja, medytacja, joga, masaże czy akupunktura. Co powoduje zaburzenia odżywiania? Przyczyny zaburzenia odżywiania Wyróżniamy kilka grup powodów zaburzeń odżywiania, tj.: Czynniki biologiczne:Genetyczne. Niektóre geny zwiększają ryzyko rozwoju zaburzeń Pośrednio na rozwój zaburzeń odżywiania może wpływać serotonina, ponieważ odgrywa ona istotną rolę w regulacji apetytu i Zaburzeniom odżywiania sprzyjają cechy osobowości takie jak: perfekcjonizm, impulsywność, poszukiwanie nowości, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, unikanie oraz neurotyzm. Psychiczne czynniki zaburzeń odżywiania to także: niska samoocena, poczucie nieadekwatności lub braku kontroli w życiu, depresja, niepokój, gniew, samotność oraz niezadowolenie z własnego ciała. Rozwojowe. Czynniki środowiskowe tak jak wpływ wykorzystania seksualnego w dzieciństwie zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Sprzyjać zaburzeniom odżywiania mogą także trudności w wyrażaniu emocji ii uczuć, bycie ofiarą dokuczania lub wyśmiewania się z powodu rozmiaru czy Wpływ mediów i kultury zachodniej, która preferuje szczupłość, szczególnie u kobiet i które kreują idee z tym związane. Wchodzą w to normy kulturowe, które wartościują ludzi na podstawie wyglądu fizycznego. [1] [13] Czynniki ryzyka zaburzeń odżywiania Innym zagadnieniem od przyczyn, są czynniki zaburzeń odżywiania. Wyróżniamy następujące czynniki zaburzeń odżywiania: Historia rodziny. Zaburzenia odżywiania mają większe prawdopodobieństwo wystąpienia u osób, u których rodzice lub rodzeństwo mieli zaburzenia odżywiania. Pozostałe zaburzenia zdrowia psychicznego. Osoby z zaburzeniami odżywiania często mają zaburzenia lękowe, depresję lub zaburzenia i głodzenie się. Stosowanie diety zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Głodzenie wpływa na mózg, wpływa na zmiany nastroju, sztywność myślenia, niepokój i zmniejszenie apetytu. Zaburzenia odżywiania mogą być objawami głodzenia się – głodzenie się I utrata wagi mogą zmieniać sposób pracy mózgu u osób wrażliwych, co może utrwalać restrykcyjne zachowania żywieniowe i utrudniać powrót do zdrowych nawyków. Stres. Wystąpienie dużego stresora może zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń W przypadku cukrzycy typu 1 czasami rozpoznawana jest diabulimia. Polega na celowym przyjmowaniu przez pacjenta niewystarczającej ilości insuliny w celu kontrolowania masy ciała. Cukrzyca typu 2 występuje zaś u pacjentów z zaburzeniami napadowego Kobiety w ciąży mogą wykształcić okresowo najczęściej łagodne zaburzenie typu pica. [14] [15] Kiedy pojawiają się zaburzenia odżywiania? Zależnie od typu zaburzenia odżywiania, mogą mieć początek w różnym wieku. AFRID czy zespół ruminacji może mieć początek w wieku niemowlęcym czy dziecięcym. Bulimia czy anoreksja najczęściej choroba, która rozpoczyna się w okresie dojrzewania. Napadowe zaburzenia odżywiania mogą rozpocząć się w wieku nastoletnim, ale występują często u osób dorosłych. Czy zaburzenia odżywiania to choroba? Czy należy potraktować je poważnie? Zaburzenia odżywiania to poważna choroba. Zależnie od typu zaburzenia, mogą one prowadzić do różnorodnych powikłań, a nawet śmierci, jak często jest w przypadku anoreksji. Konsekwencje zaburzeń odżywiania – skutki zaburzeń odżywiania Zaburzenia odżywiania mogą skutkować wieloma powikłaniami, a niektóre z nich mogą zagrażać życiu. Przykładowe problemy zdrowotne związane z zaburzeniami odżywiania to: Choroby zdrowotne takie jak osteoporoza, niedobory żywieniowe, anemia, słabe mięśnie, niskie ciśnienie krwi, spłycony oddech, niski puls, spadek temperatury ciała, trudności z koncentracją, brak energii, cukrzyca, choroby układu sercowego i oraz oraz zachowania z rozwojem oraz społeczne i problemy w związane z używaniem w pracy i [15] Jak zdiagnozować zaburzenia odżywiania się? Diagnostyka zaburzeń odżywiania różni się zależnie od podejrzewanego rodzaju zaburzenia. Lekarz powinien przeprowadzić wywiad dotyczący historii medycznej pacjenta oraz historii osobistej, zalecane jest wykonanie badań fizykalnych, pomiarów wagi oraz badań krwi. [16] [17] Jakie są najczęstsze wstępne objawy mogące świadczyć o występowaniu zaburzeń odżywiania? Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania u dzieci? Jeśli podejrzewasz, że członek rodziny lub przyjaciel wydaje się wykazywać oznaki zaburzeń odżywiania, rozważ rozmowę o swoich obawach. Wiele osób z zaburzeniami odżywiania może nie być gotowym do przyznania, że ma problem z odżywianiem – możesz nie być w stanie zapobiec rozwojowi zaburzeń odżywiania, ale współczucie może zachęcić tę osobę do szukania pomocy. Jakie są powody do niepokoju związane z nawykami żywieniowymi bliskiej Ci osoby? Wzorce żywieniowe oraz przekonania, które mogą sygnalizować niezdrowe zachowanie to: Znaczące może być opuszczanie posiłków i wymyślanie wymówek, żeby nie na restrykcyjną wersję diety uwaga poświęcona zdrowemu własnych posiłków i niejedzenie razem z rodziną. Wycofanie się z aktywności zamartwianie się lub narzekanie na bycie grubym i mówienie o przeglądanie się w lustrze w celu poszukiwania się spożywanie dużych ilości słodyczy czy pokarmów suplementów diety, środków przeczyszczających oraz produktów ziołowych w celu utraty na knykciach spowodowane wywoływaniem w trakcie posiłków w celu skorzystania z znacznie większej ilości jedzenia podczas posiłku niż jest to uważane są depresji, obrzydzenia, wstydu czy poczucia winy z powodu nawyków w tajemnicy. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko może mieć zaburzenia odżywiania, skonsultuj się z jego internistą, aby omówić swoje obawy. Kto diagnozuje i leczy zaburzenia odżywiania – gdzie szukać pomocy? Zaburzenia odżywiania zazwyczaj diagnozuje psychiatra, ale pomocna może być także wizyta u lekarza ogólnego. Zazwyczaj leczenie powinno przebiegać we współpracy wielu specjalistów: psychiatry, lekarza ogólnego, dietetyka oraz rodziny pacjenta. Zaburzenia odżywiania – kiedy udać się do lekarza? Jeżeli podejrzewasz u siebie, któryś z typów zaburzeń odżywiania udaj się do lekarza. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe mogą skutkować poważnymi powikłaniami zdrowotnymi. Co jeść w przypadku zaburzeń odżywiania? Plan odżywiania w przypadku zaburzeń odżywiania powinien być dobrany indywidualnie, ze względu na typ zaburzenia oraz potrzeby pacjenta. Pomocna może być porada dietetyka, który ma doświadczenie z leczeniem zaburzeń odżywiania lub psychodietetyka. Czy istnieją ośrodki leczenia zaburzeń odżywiania w Polsce? W Polsce istnieją publiczne oraz prywatne ośrodki zaburzeń odżywiania, które zajmują się kompleksową pomocą. Jak zapobiegać zaburzeniom odżywiania? Działania profilaktyczne Na szczęście, dzięki pracy naukowców można wskazać wiele sposobów prewencji zaburzeń odżywiania, ważnych szczególnie w przypadku dzieci. Działania zapobiegawcze zaburzeń odżywiania to: Unikanie diet przy dziecku. Nawyki żywieniowe stosowane w domu mogą wpłynąć na relacje dziecka z jedzeniem. Wspólne spożywanie posiłków daje możliwość przekazania wiedzy na temat zdrowego relacje z dzieckiem. Kontakt z dzieckiem i rozmowy na temat zagrożeń dotyczących zaburzeń odżywiania mogą zapobiec przyszłym problemom. Możesz przestrzec dziecko przed stronami internetowymi, portalami społecznościowymi i możliwym wpływem środowiska szkolnego dziecka, które kreują anoreksję jako wybór stylu życia, a nie zaburzenie pozytywnego, zdrowego obrazu ciała dziecka, niezależnie od tego, jaki ma kształt czy rozmiar. Unikaj także krytykowania własnego ciała przy dziecku, a zamiast tego stosuj komunikaty odnośnie do szacunku i samoakceptacji, w celu budowania zdrowego poczucia własnej wartości. Rozmowa z internistą. Lekarz podczas przeprowadzania bilansu może zauważyć wczesne symptomy zaburzeń odżywiania i zadać pytania odnośnie do nawyków żywieniowych czy zadowolenia z wyglądu. Podsumowanie Nie ignoruj objawów zaburzeń odżywiania. Wczesne leczenie wiąże się z większym prawdopodobieństwem sukcesu w leczeniu, poprawą jakości życia i uniknięciem poważnych powikłań zdrowotnych, a nawet śmierci. Jeżeli masz dziecko, zwróć uwagę na pierwsze oznaki zaburzeń odżywiania, aby uniknąć rozwoju problemu. Odpowiednie leczenie może spowodować, że Twoja codzienność będzie wolna od zaburzenia i bardziej szczęśliwa. Źródła i przypisy: NCBI, P. Balasundaram, P. Santhanam, Eating Disorders, Kotwas: Występowanie zaburzeń odżywiania wśród uczennic szkół ponadgimnazjalnych, Psychiatr. Pol. 2020; 54(2): 253– Health Publishing, Bulimia: Symptoms, diagnosis and Clinical Methods: The History, Physical, and Laboratory Examinations. 3rd Center for Advancing Translational Sciences: Rumination disorder, icd10 – zaburzenia Crow: Treatment of Binge Eating Disorder, Curr Treat Options Psychiatry, nr 1(4): s. 307– Clinic: Bulimia nervosa - Diagnosis and Treatment. Harvard Health Publishing: Thomas, O. Wons, K. Eddy: Cognitive-Behavioral Treatment of Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder, Curr Opin Psychiatry. Nov; nr 31(6): s. 425– Food Intake Disorder: A Three-Dimensional Model of Neurobiology with Implications for Etiology and Treatment, University of North Carolina at Chapel Hill, Causes of Eating P. Winston, Eating Disorders and Diabetes, nr 20(8), s. Clinic, Eating Diagnostic criteria for Eating National Institute of Diabetes and Kidney Disease, Eating Disorders and the Patient with Diabetes. Poważne zaburzenia odżywiania mogą przybrać rozmaite formy. Czym się objawiają? Co można zrobić? Odpowiemy w tym zaburzenia odżywiania stały się powszechnym problemem i mają wiele możliwych przyczyn. Czynnik społeczno-kulturowy stał się mieczem obosiecznym, ponieważ często koncentruje się na tak zwanym micie piękna. Promując zdrowy styl życia, społeczeństwo egzekwuje określone standardy wyglądu ciała. W ten sposób zachowania wielu ludzi ulegają zmianie i mogą wtedy wystąpić poważne zaburzenia czym one polegają? Właściwie istnieją na ten temat dwie różne koncepcje. Obsesja i oczekiwanie, żeby prowadzić zdrowy tryb życia, przestrzegać modnych trendów żywieniowych i liczyć kalorie mogą stanowić zagrożenie. Mogą również narazić osobę na problemy ze zdrowiem psychicznym, emocjonalnym i fizycznym. W ten sposób właśnie rozwijają się poważne zaburzenia zaburzenia odżywiania – słowem wstępuWedług Centrum Zdrowia Młodych Kobiet termin „poważne zaburzenia odżywiania” jest często używany opisowo. Nie służy do diagnozowania tego typu zaburzeń. Mają one bowiem miejsce wtedy, gdy posiłki są spożywane z powodów innych niż naturalna potrzeba jedzenia. W rzeczywistości przegląd podaje kilka przykładów, takich jak następujące sytuacje: Jedzenie z nudów lub pod wpływem stresu. Pomijanie posiłków. Jedzenie emocjonalne. Pomijanie głównych grup żywnościowych. Jedzenie codziennie tych samych posiłków. Wspomniany artykuł wyjaśnia, że obsesyjne zachowania dotyczące ilości i rodzaju jedzenia mogą prowadzić do zaburzeń, takich jak objadanie się. Może się to również zdarzyć, gdy dana osoba staje się restrykcyjna podczas stosowania diety, co może prowadzić do jadłowstrętu zaburzenia odżywiania łączą niezdrowe odżywianie i zachowania, ukierunkowane na to, aby schudnąć. Kiedy taka sytuacja utrzymuje się przez dłuższy czas, osoba jest narażona na rozmaite choroby fizyczne i problemy z objawy zaburzonego odżywianiaZaburzenia odżywiania mogą powodować poważne szkody zdrowotne. Z tego powodu w czasopiśmie Psychology and Health wyjaśniono, że musisz uważać na znaki ostrzegawcze, które pozwolą Ci je rozpoznać. Obejmuje to między innymi objawy takie jak: Stałe wahania wagi Długoterminowa dieta i efekt jojo Niezwykle restrykcyjne diety i ćwiczenia Obsesja na punkcie ciała, ćwiczeń i jedzenia Udręka z powodu własnego wizerunku Zachowanie kompulsywne lub emocjonalne Poczucie winy lub wstydu, gdy nie jest możliwe trzymać się diety lub planu ćwiczeń Stosowanie środków wyrównawczych, takich jak ograniczenie jedzenia, ekstremalne ćwiczenia, post, a nawet środki przeczyszczające Pomijanie posiłków Występowanie problemów trawiennych Objadanie się Liczenie kalorii Problemy z niską samooceną Unikanie zaangażowania społecznego, które obejmuje jedzenie Poważne zaburzenia odżywiania – jak je rozpoznać?Phillipa Hay i Jane Morris w swoim opracowaniu podkreślają, że najważniejszym elementem ustalania, czy ktoś cierpi na zaburzenia odżywiania jest poznanie kryteriów diagnostycznych omawianego ktoś mówi: „Mam problemy z jedzeniem”, opisuje swoje zachowanie związane z jedzeniem, ale bez jednoznacznej diagnozy. Jeśli jednak osoba spełnia określone kryteria, jej dolegliwość może zostać sklasyfikowana jako zaburzenia odżywiania. Jednak możliwe jest również, że objawy mogą nie być na tyle silne, aby można je było zdiagnozować jako poważne zaburzenie udostępniony w pewnym czasopiśmie dotyczącym odżywiania się stwierdza, że osoba z tego rodzaju zaburzeniami może wykazywać objawy o różnej za pośrednictwem The American Journal of Clinical Nutrition grupa specjalistów ustaliła, że jeśli zaburzenia odżywiania nie zostaną odpowiednio wcześnie rozwiązane i wyleczone, mogą stać się jadłowstrętem psychicznym, zaburzeniem napadowego objadania się lub bulimią. Zaburzenia te mogą u każdego pacjenta przedstawiać się inaczej i pozostawiać po sobie konsekwencje na całe skutki zdrowotneChociaż na początku może to pozostać niezauważone, zaburzenia odżywiania mają negatywny wpływ zarówno na zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Wiele z nich to konsekwencje na całe życie. Przyjrzyjmy się głównym zaburzenia odżywianiaZaburzenia odżywiania powodują obsesyjne myśli o jedzeniu przez siedem dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Osoba ta myśli tylko o kaloriach, ćwiczeniach, planowaniu posiłków lub objadaniu się, lub przeczyszczaniu się. W związku z tym istnieje zwiększone ryzyko następujących poważnych zaburzeń odżywiania: Jadłowstręt psychiczny: przegląd Uniwersytetu Cambridge opisuje ten termin jako zaburzenia odżywiania klasyfikowane przez szkodliwe zmiany w wizerunku i formie ciała. Istnieje kilka rodzajów tego zaburzenia. Anoreksja restrykcyjna ma miejsce, gdy żywność jest ograniczana, aby schudnąć lub zapobiec przybieraniu na wadze. Inne formy zaburzonych zachowań obejmują objadanie się i przeczyszczanie przez środki przeczyszczające, moczopędne, wywołane wymioty lub ekstremalne ćwiczenia fizyczne. Bulimia: Literatura opisująca poważne zaburzenia odżywiania opisuje bulimię jako zaburzenie, które charakteryzuje się spożywaniem nadmiernych ilości jedzenia w krótkim czasie, czyli napadami objadania się. Po tym następuje poczucie winy i wstydu, często skutkujące samoistnymi wymiotami, nadużywaniem środków przeczyszczających i ekstremalnymi ćwiczeniami. Inne rodzaje zaburzeń odżywiania związanych z bulimią i anoreksjąChoate i Gintner twierdzą, że anoreksja i bulimia mają ze sobą wiele wspólnego, ponieważ oba zaburzenia wiążą się z napadami objadania się i przeczyszczaniem. Autorzy ci zdecydowali się rozważyć napadowe objadanie się i przeczyszczanie się jako podtyp zaburzeń napadowego objadania sięTen podtyp zaburzenia jest najczęstszy, ponieważ występuje zarówno w anoreksji, jak i artykuł wyjaśnia, że napady objadania się i przeczyszczania charakteryzują się epizodami intensywnego jedzenia, po których następują wywoływanie wymiotów, nadużywanie leków moczopędnych, przeczyszczających lub nadmierne ćwiczenia. Podczas napadowego objadania się traci się kontrolę podczas wymiotówMa to na celu usunięcie spożytej żywności z organizmu w celu zapobiegnięcia przybieraniu na odchudzania w tym przypadku obejmują również nadmierne ćwiczenia i nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych. Często następują po nim epizody „niekontrolowanego” objadania się. Ponadto osoby, które same wywołują wymioty, często jedzą dużo i szybko, niezależnie od tego, czy są syte, czy problemy zdrowotneGrupa lekarzy odkryła, że inne konsekwencje zaburzeń odżywiania obejmują zwiększone ryzyko otyłości, utratę masy kostnej, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, niskie tętno, niskie ciśnienie krwi, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, depresję, izolację społeczną i zwiększony zaburzenia odżywiania – jak je korygować?Na szczęście istnieją narzędzia, które mogą pomóc w kontrolowaniu zaburzeń odżywiania, zanim stan osoby znacznie się pogorszy. Czasopismo Farmakologia i terapia wyjaśnia, jak zapobiegać i korygować te zaburzenia. Oto kilka zaleceń:Zaakceptuj swoje ciało takim, jakie jestNie krytykuj siebie, kiedy patrzysz w lustro. Twoje ciało to Twój dom. Przemieszcza Cię po świecie i Cię chroni. Zastąp negatywny dialog wewnętrzny pozytywnymi stwierdzeniami. Doceń wszystkie niesamowite rzeczy, których może dokonać Twoje modnych dietZaleca się zdrowe odżywianie z umiarem. Zapobiegnie to poczuciu deprywacji i kompulsywnemu powrotowi do objadania się po zakończeniu na bok wagęUżywanie wagi może być obsesyjne i prowadzić do ekstremalnych wzorców odchudzania. Odrzuć wagę i przekonaj się, jak czujesz się sama ze swoim ciałem i jak dopasowują się Twoje ubrania. Pamiętaj: bądź miła dla siebie i nie porównuj się z innymi. Koniec końców nie chodzi o wpasowanie się w jakieś szablony, ale raczej o to, żeby dobrze czuć się w swojej zdrowy plan ćwiczeńSpróbuj zastanowić się, jak często ćwiczysz i wyznacz sobie realistyczne cele. Zamiast postrzegać to jako poświęcenie dla utraty wagi, powinnaś raczej się tym profesjonalną pomoc, jeśli masz poważne zaburzenia odżywianiaJeśli Twoje zachowania związane z jedzeniem są poważne, poszukaj profesjonalnej pomocy. Dietetyk doświadczony w poradnictwie dotyczącym zaburzeń odżywiania lub psychoterapeuta może pomóc Ci w zdrowszym odżywianiu, a także doradzić Ci, jak stawić czoła temu, co mogło doprowadzić Cię do tego niezdrowego byłoby, gdyby był dostępny multidyscyplinarny zespół terapeutyczny, aby pomóc w rozwiązaniu wszystkich czynników wyzwalających. Ten zespół powinien ściśle ze sobą współpracować, aby pomóc Ci osiągnąć cele zdrowotne. Istnieje duża szansa na przezwyciężenie zaburzeń odżywiania dzięki odpowiedniej interwencji na może Cię zainteresować ... Zaburzenia odżywiania stanowią dość rozbudowaną grupę psychiatrycznych jednostek, do których zaliczane są anoreksja oraz bulimia. Czasami problemy te bywają bagatelizowane, tymczasem większość z nich może dawać poważne, czasami nawet śmiertelne, powikłania. Jakie jednak dokładnie wyróżnia się zaburzenia odżywiania, czym charakteryzują się poszczególne z nich i jakimi metodami można je leczyć? Autor: Getty Images Spis treściZaburzenia odżywiania - co to takiego?Zaburzenia odżywiania: przyczynyZaburzenia odżywiania: objawyZaburzenia odżywiania: rodzajeZaburzenia odżywiania: nowe jednostkiZaburzenia odżywiania: problemy współistniejąceZaburzenia odżywiania: diagnostykaZaburzenia odżywiania: powikłaniaZaburzenia odżywiania: leczenieZaburzenia odżywiania: rokowania Zaburzenia odżywiania - co to takiego? Zaburzenia odżywiania należą do grupy zaburzeń psychicznych i wymagają leczenia. Współcześnie o zaburzeniach odżywiania słyszał prawie każdy – mało kto nigdy nie zetknął się z terminem anoreksja czy bulimia. Wymienione problemy rzeczywiście, stanowią jedne z najbardziej znanych jednostek z tej grupy, z całą pewnością nie są one jednak jedynymi możliwymi zaburzeniami odżywiania – wyróżnia się ich zdecydowanie więcej. Tak naprawdę zaburzenia odżywiania wystąpić mogą u osoby będącej w dowolnym wieku (możliwa jest nawet anoreksja u osób starszych), typowo jednak rozwijają się one u nastolatków oraz u młodych dorosłych. Zdecydowanie częściej problem dotyka kobiet. Różne są natomiast statystyki dotyczące dokładnej częstości występowania zaburzeń odżywiania, według jednych z nich w pewnym momencie życia na anoreksję choruje do nawet 4% kobiet, a na bulimię i zaburzenia z napadami objadania się zapada do 2% przedstawicielek płci żeńskiej. Ortoreksja - kiedy zdrowe odżywianie wyniszcza organizm Zaburzenia odżywiania: przyczyny Do dziś nie udało się jednoznacznie stwierdzić, co dokładnie odpowiada za występowanie różnych zaburzeń odżywiania – najprawdopodobniej etiologia tych jednostek jest wieloczynnikowa. Podobnie jak w przypadku wielu różnych schorzeń, tak i w przypadku nieprawidłowości związanych z odżywianiem dużo uwagi kieruje się ku uwarunkowaniom genetycznym i najprawdopodobniej jest to dobry trop. Okazuje się, że osoby, które mają bliskiego krewnego z jakimś zaburzeniem odżywiania, same mają od 7 do 12 nawet razy zwiększone ryzyko pojawienia się tego problemu i u nich. Teorie o wpływie genów na występowanie zaburzeń odżywiania potwierdzają badania prowadzone na bliźniętach monozygotycznych – w ich trakcie okazywało się, że gdy jeden z nich cierpiał na zaburzenia odżywiania, to ryzyko, że drugi bliźniak będzie zmagał się z tym samym problemem, sięgało nawet 50%. Geny to jednak zdecydowanie nie wszystko – za przyczyny zaburzeń odżywiania uznaje się również rozmaitego rodzaju czynniki natury psychospołecznej. Zwraca się uwagę na to, że zwiększoną tendencję do wystąpienia któregoś z należących do tej grupy problemów mają te osoby, które w dzieciństwie były na każdym kroku kontrolowane przez swoich rodziców. Ogólnie różne nieprawidłowe postawy rodzicielskie mogą sprzyjać zaburzeniom odżywiania. Największe znaczenie ma jednak nadmierne skupianie się opiekunów na masie ciała zarówno swojej, jak i dziecka. Wpływ na występowanie zaburzeń odżywiania mają również media. Od lat doskonale widać propagowanie pewnego wzorca piękna – zauważyć to można chociażby na wybiegach modowych czy w różnych kampaniach reklamowych, gdzie jako ludzie sukcesu prezentowane są osoby szczupłe, czasami wręcz wychudzone. Tego rodzaju przekaz buduje u wielu młodych osób przekonanie, że tylko taki wygląd jest akceptowalny i pozwoli im w przyszłości osiągnąć sukces. Zaburzenia odżywiania: objawy Większość zaburzeń odżywiania ma pewne wspólne cechy – są nimi przede wszystkim nadmierna koncentracja na swoim wyglądzie, nieprawidłowe nawyki związane ze spożywaniem pokarmów oraz przekonanie o nieprawidłowym obrazie własnego ciała. Wśród problemów, które mogą przemawiać za tym, że bliska osoba może mieć któreś z zaburzeń należących do tej grupy, wymienić można zmianę zachowań związanych z jedzeniem (np. unikanie spożywania posiłków wraz z rodziną), utratę masy ciała (typowo pacjent z zaburzeniami odżywiania neguje, jakoby liczył kalorie czy stosował jakąkolwiek dietę), niezadowolenie ze swojego wyglądu, pogorszenie stanu zdrowia (np. gorszy wygląd skóry, pogorszenie kondycji włosów, nieuzasadnione osłabienie czy ospałość), nagłe rozpoczęcie uprawiania intensywnej aktywności fizycznej, wypowiedzi o posiadaniu zdecydowanie zbyt dużej masy ciała (szczególnie niepokojące wtedy, gdy ich autorem jest osoba ze zbyt niską wagą). Zaburzenia odżywiania: rodzaje Zasadniczo najbardziej znanym zaburzeniem odżywiania jest anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny. Problem ten ogólnie powiązany jest z ograniczaniem ilości przyjmowanych posiłków, często dochodzi do tego również intensywne uprawianie sportu. Wszystkie działania osoby z anoreksją mają jeden cel – doprowadzenie do posiadania jak najniższej masy ciała. W przypadku jadłowstrętu nieprawidłowe przekonania chorych mogą być tak nasilone, że nawet wtedy, gdy ich waga jest skrajnie niska i widoczne stają się u nich wszystkie kości, pacjenci mogą być nadal przekonani, że ważą zbyt dużo i że są po prostu grubi. Bulimia (żarłoczność psychiczna) to problem nieco inny niż anoreksja – w jej przypadku pacjenci mają bowiem, najczęściej, prawidłową masę ciała. Charakterystyczne dla bulimii są napady niekontrolowanego objadania się, które później wzbudzają w pacjencie poczucie winy – w celu zapobiegnięcia przyrostowi masy ciała, stosują oni różne metody, takie jak prowokowanie wymiotów czy stosowanie środków przeczyszczających. Zaburzenie z napadami objadania się jest problemem nieco podobnym do bulimii. W jego przebiegu również dochodzi bowiem do epizodów niekontrolowanego pochłaniania dużych ilości jedzenia, różnicą jest jednak to, że pacjenci z zaburzeniami z napadami objadania się nie stosują różnych metod, które miałyby zapobiegać przybieraniu przez nich na wadze. Pica to kolejne zaburzenie odżywiania, które u niektórych osób wywołuje wręcz obrzydzenie. Polega ono na tym, że pacjent zjada rzeczy, które zdecydowanie do spożywania się nie nadają – takowymi mogą być np. mydło, ziemia, węgiel czy… włosy. Najczęściej pica spotykana jest u dzieci, kobiet w ciąży oraz u osób niepełnosprawnych intelektualnie. W amerykańskiej klasyfikacji DSM-V wyodrębnione zostało zaburzenie odżywiania, określone jako zaburzenia polegające na unikaniu lub ograniczaniu przyjmowania pokarmów (ang. avoidant/restrictive food intake disorder). Związane są z nim trudności z przyjmowaniem posiłków, wynikające z wyjątkowej niechęci do samego jedzenia lub niechęci do określonych smaków, zapachów czy tekstury jedzenia. Zaburzenia odżywiania: nowe jednostki W medycznych klasyfikacjach grupa zaburzeń odżywiania w najbliższych latach będzie najprawdopodobniej ulegać różnym zmianom – coraz częściej bowiem wspomina się o innych jeszcze niż wymienione problemach, które także można by zaliczać do tej grupy. Do jednostek, które w tej chwili nie są uwzględniane w medycznych klasyfikacjach schorzeń i zaburzeń, a o których jednocześnie mówi się współcześnie coraz więcej, zaliczyć można takie problemy, jak: ortoreksja (zaburzenie polegające na spożywaniu przez pacjenta wyłącznie zdrowych, pełnowartościowych produktów), diabulimia (spotykana u osób zmagających się z cukrzycą, które specjalnie manipulują dawkami insuliny tak, aby uniknąć zwiększenia masy ciała), drunkoreksja (inaczej alkoreksja, problem związany z unikaniem spożywania pokarmów po to, aby kalorie, które potem pacjent dostarcza sobie wraz ze spożywanym alkoholem, nie doprowadziły do wzrostu jego wagi), zespół Gourmand (nazywany również zespołem smakosza, wystąpić może po uszkodzeniu płatów czołowych mózgowia i związany jest z tym, że pacjent zaczyna chcieć jeść jedynie wyrafinowane posiłki). Zaburzenia odżywiania: problemy współistniejące Zaburzenia odżywiania dość często nie są jedynym problemem z kręgu zainteresowania psychiatrii, z którym zmaga się pacjent. Nierzadko wraz z nimi, u tej samej osoby, współistnieją inne jeszcze jednostki – wśród tych, które pojawiają się z zaburzeniami odżywiania najczęściej, wymienić można przede wszystkim: zaburzenia depresyjne, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości. Warto tutaj nadmienić, iż pacjenci z zaburzeniami odżywiania znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka nadużywania i uzależnienia od substancji psychoaktywnych. Zaburzenia odżywiania: diagnostyka Rozpoznawaniem zaburzeń odżywiania zajmują się specjaliści od ochrony zdrowia psychicznego – psychiatrzy oraz psychologowie. Często zanim pacjent trafi do takowych, odwiedza on zupełnie inne medyków – takie postępowanie wcale, wbrew pozorom, błędem nie jest. W rzeczywistości bowiem przed postawieniem rozpoznania zaburzeń odżywiania konieczne jest wykluczenie innych możliwych, organicznych przyczyn utraty masy ciała czy innych nieprawidłowych zachowań związanych z jedzeniem – w diagnostyce różnicowej uwzględnić należy zaburzenia hormonalne (takie jak np. zaburzenia czynności tarczycy czy choroba Addisona), choroby przewodu pokarmowego (takie jak np. celiakia, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroba wrzodowa). Czasami mija pewien czas od rozpoczęcia procesu diagnostycznego do postawienia ostatecznego rozpoznania. W sytuacji, gdy podejrzewamy, że bliski może mieć zaburzenia odżywiania, nie ma na co czekać – pomocy trzeba szukać jak najszybciej, ponieważ ich następstwa, niestety, mogą być wręcz opłakane. Zaburzenia odżywiania: powikłania Powikłań zaburzeń odżywiania wymienić można bardzo dużo. Prawda jest niestety taka, że w stosunkowo krótkim nawet czasie doprowadzić one mogą do niebagatelnego spustoszenia w całym organizmie pacjenta. Przykładowo w przebiegu anoreksji dochodzić może do takich problemów, jak: zaburzenia płodności (włącznie z niepłodnością), nasilone zaburzenia rytmu serca, utrata masy mięśniowej, osłabienie kośćca, gwałtowne zmiany nastroju. Groźna jest także i bulimia – w jej przypadku powikłaniami mogą być takie problemy, jak: uszkodzenia szkliwa zębów, poważne zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia rytmu serca, uszkodzenia przełyku (powstające wskutek prowokowania wymiotów). Warto tutaj podkreślić, że pacjenci z zaburzeniami odżywiania mają zwiększone ryzyko podejmowania prób samobójczych. Biorąc pod uwagę opisane wyżej problemy oczywiste staje się to, że zaburzenia odżywiania nie tylko trzeba leczyć, ale i że trzeba to leczenie rozpoczynać jak najszybciej. Zaburzenia odżywiania: leczenie W leczeniu różnorakich zaburzeń odżywiania najistotniejszą rolę odgrywają oddziaływania terapeutyczne. Prawdopodobnie najwięcej wspomina się w tym przypadku o terapii poznawczo-behawioralnej, pomocne mogą być jednak również i innego rodzaju terapie, np. terapia systemowa czy terapia psychodynamiczna. U młodych pacjentów – dzieci i nastolatków – bardzo duże znaczenie w leczeniu zaburzeń odżywiania ma terapia rodzinna. Różne techniki bywają wykorzystywane w leczeniu omawianych problemów, przykładowo u chorych na anoreksję wykorzystywane są kontrakty terapeutyczne. Czasami w leczeniu zaburzeń odżywiania wykorzystywane jest również i leczenie farmakologiczne. Jednak nie doprowadzi do pełnego wyzdrowienia – do tego niezbędne jest podjęcie psychoterapii. Farmakoterapię w zaburzeniach odżywiania wykorzystuje się przede wszystkim wtedy, gdy obserwowane są u pacjenta objawy dodatkowych zaburzeń psychicznych, np. zaburzeń depresyjnych. U niektórych pojawiać się może pytanie, w jakich warunkach powinno się leczyć zaburzenia odżywiania. Wszystko zależy od stanu pacjenta – w przypadku stabilnych chorych, możliwe jest podjęcia leczenia ambulatoryjnego, wtedy jednak, gdy np. osoba z anoreksją ma skrajnie niskie BMI, konieczna może być hospitalizacja. Warto tutaj zaznaczyć, że niekoniecznie musi ona od razu mieć miejsce w szpitalu psychiatrycznym – przy znacznym wyniszczeniu konieczne najpierw może być leczenie w oddziale pediatrycznym lub internistycznym (w zależności od wieku chorego) i dopiero po ustabilizowaniu jego stanu somatycznego możliwe może być jego przekazanie do placówki psychiatrycznej. Niektórzy rodzice pacjentów z anoreksją oczekiwaliby, że w szpitalu masa ciała ich dziecka będzie rosła jak najszybciej. Takie podejście jest jak najbardziej zrozumiałe, ze strony medycznej zbyt szybki przyrost wagi wcale nie jest jednak korzystny. U osób z anoreksją przybieranie wagi musi odbywać się stopniowo – wtedy, gdy dochodzi do tego zbyt szybko, istnieje ryzyko wystąpienia zagrażającego życiu problemu, którym jest zespół ponownego odżywienia. Zaburzenia odżywiania: rokowania Ciężko jest podać konkretne rokowania osób z zaburzeniami odżywiania – problemy te przebiegają naprawdę różnie i mają bardzo zróżnicowane nasilenie objawów. Ogólnie jednak w przypadku anoreksji, bulimii i zaburzeń z napadami objadania się podaje się, że poprawę – w postaci częściowego lub całkowitego ustąpienia objawów – obserwuje się u od 50% do nawet 85% spośród wszystkich leczonych z powodu tych jednostek osób. Z drugiej strony trzeba tutaj wyraźnie podkreślić, iż zaburzenia odżywiania uznawane są za zaburzenia psychiczne o najwyższej śmiertelności. Ta informacja, podobnie jak wspomniane wcześniej możliwe powikłania problemów z odżywianiem się dobitnie pokazuje, jak ważne jest szybkie reagowanie i poszukiwanie pomocy w sytuacji, gdy nasz bliski może cierpieć na którąś z zaliczanych do tej grupy jednostek. Czytaj też: Uszkodzenia zębów przy zaburzeniach odżywiania Selektywne zaburzenie odżywiania: przyczyny, objawy i leczenie Faktem jest, że takie nadejście pandemii zwiększyło problemy psychiczne. W populacji ogólnej młodzież jest jedną z grup, w których zaburzenia te są najbardziej widoczne. Chociaż problemy psychiczne mogą być różne, te związane z jedzeniem zwykle dotykają znacznej liczby młodych ludzi. W następnym artykule pokażemy Ci jak pomóc młodym ludziom, którzy mają jakieś zaburzenia zachowania żywieniowego. Wskaźnik1 Znaki ostrzegawcze dotyczące zaburzeń psychicznych2 Jak rodzice powinni się zachowywać, jeśli ich dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania Znaki ostrzegawcze dotyczące zaburzeń psychicznych Młody człowiek cierpiący na zaburzenia zaczyna unikać wspólnych przestrzeni w domu i woli izolować się w swoim pokoju. Wyobcowanie następuje na poziomie rodzinnym i społecznym. Nie podziela stanu emocjonalnego z rodziną i staje się znacznie bardziej zamknięty w sobie. Komunikacja z rodziną prawie nie istnieje, a jego charakter całkowicie się zmienił. Młody człowiek staje się apatyczny, pesymistyczny i bardziej agresywny. W życiu nastolatka większe znaczenie ma relacja z ciałem. Możesz wybrać kompulsywne patrzenie na siebie w lustrze lub całkowicie odrzucić siebie i wyrzec się swojego fizycznego wyglądu. Sposób ubierania się również może się całkowicie zmienić. Jak rodzice powinni się zachowywać, jeśli ich dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania Rodzina odgrywa kluczową rolę w pomocy młodej osobie, która cierpi na takie zaburzenie odżywiania. Następnie podajemy kilka wskazówek, jak pomóc młodej osobie cierpiącej na zaburzenia odżywiania: Ważne jest, aby nie być stale na szczycie dziecka, zwłaszcza w czasie posiłków. Takie zachowanie rodziców pogorszy sytuację. Należy unikać komentarzy na temat jedzenia, w przeciwnym razie młody człowiek może czuć się źle i winny całej sytuacji. Rodzice powinni przez cały czas unikać komentarzy na temat wyglądu fizycznego.. Obraz siebie odgrywa fundamentalną rolę w tej klasie zaburzeń związanych z odżywianiem. Zaburzenie zachowań związanych z jedzeniem nie jest nonsensem, ponieważ jest uważane za poważną i złożoną chorobę. Dlatego rodzice muszą być cierpliwi w dążeniu do poprawy swojego dziecka. Ważne jest, aby przywrócić dobrą komunikację z młodą osobą. Dobrze jest pokazać mu, że ma na kim się oprzeć, jeśli uzna to za stosowne. Pomimo izolacji i apatycznego charakteru, ważne jest, aby nigdy nie zaniedbywać więzi rodzinnej. Zalecane są zajęcia rodzinne. i spędzanie czasu razem, aby stworzyć pozytywne środowisko rodzinne. Rodzice powinni być zawsze bardzo pomocni. ale nie są bezpośrednio odpowiedzialni za powrót do zdrowia Twojego dziecka. Krótko mówiąc, rodzicom nie jest łatwo obserwowanie, jak Twoje dziecko cierpi na zaburzenia odżywiania. Jest to złożona choroba psychiczna, która wymaga cierpliwości ze strony rodziców i wytrwałości ze strony dzieci. Pomoc rodziców ma podstawowe znaczenie, aby młoda osoba z TAC mogła przezwyciężyć taki problem psychiczny. Treść artykułu jest zgodna z naszymi zasadami etyka redakcyjna. Aby zgłosić błąd, kliknij tutaj. Przyjmowanie pokarmu dawno przestało już pełnić funkcje biologiczne służące odżywieniu organizmu po to, aby przetrwać. Od kiedy ludzie mają stały i względnie bezproblemowy dostęp do pożywienia, pełni ono także funkcje psychologiczne (zaspokajanie różnych potrzeb, m. in. bezpieczeństwa, miłości), społeczne (nawiązywanie i podtrzymywanie relacji z innymi), kulturowe (sztuka kulinarna, estetyka jedzenia), ekonomiczne (jedzenie jest produktem do sprzedaży, reklamy) czy wreszcie światopoglądowe (dobór pokarmów jako wyraz poglądów, np. wegetarianizm, czy przekonań religijnych, np. koszerność) (Ogińska-Bulik, 2016). Paradoksalnie, to „rozczłonkowanie” funkcji jedzenia w życiu człowieka przyniosło m. in. szereg problemów z nim związanych, chociażby pod postacią zaburzeń odżywiania odnoszących się do sposobu, ilości, częstotliwości i jakości pokarmu oraz treści przeżyć emocjonalnych z nim kojarzonych. Jednym z najczęściej spotykanych zaburzeń jest anorexia nervosa, czyli jadłowstręt psychiczny. Istotą tego zaburzenia jest nadmierna utrata wagi ciała oraz silny lęk przed przytyciem. Osoba chora postrzega swoje ciało jako nierealistycznie duże, a po osiągnięciu swojej wagi docelowej (wskutek głodówki), nie zaprzestaje odchudzania, zastępując ją wagą jeszcze niższą. Anorektycy rozwijają szereg strategii zachowania po to, aby ich otoczenie nie zauważyło zmian w ich wyglądzie, np. ukrywają jedzenie podczas posiłków, a później je wyrzucają, unikają jedzenia w towarzystwie innych osób lub kłamią, że już jadły i nie są głodne, czy też noszą luźne, „workowate” ubrania, aby ukryć wychudzone ciało. Bliscy osoby chorującej po jakimś czasie zauważają nie tylko nadmierny spadek masy ciała, ale także inne zmiany w wyglądzie takie, jak: wypadanie, suchość i łamliwość włosów, meszek na skórze czy tzw. „twarz wiewiórki” (wywołaną obrzękiem gruczołów ślinowych). Zmienia się również postawa chorego w stosunku do jedzenia i masy ciała. Anorektyk przejawia nadmierne zainteresowanie kwestią wagi, jedzenia, kaloryczności posiłków; staje się także ekspertem od diet odchudzających. Ponadto, często wypowiadanym przez chorego stwierdzeniom: „jestem gruba”, „mam grube nogi”, itp. towarzyszy równie częste, występujące nawet po każdym posiłku ważenie się oraz strategie kompensacyjne w postaci zażywania środków przeczyszczających lub moczopędnych czy też wykonywania intensywnych i długotrwałych ćwiczeń fizycznych. Po jakimś czasie, kiedy organizm chorego osiągnie już jakiś stopień wyczerpania, usłyszeć można także skargi na uczucie zimna, zawroty głowy, bóle brzucha (zwłaszcza po przyjęciu jakiegoś pokarmu), zaparcia, zatrzymanie miesiączkowania czy omdlenia. W skrajnych przypadkach anoreksja może prowadzić do krańcowego wycieńczenia organizmu i w efekcie, do śmierci. Bulimia nervosa to drugie z najczęściej spotykanych zaburzeń odżywiania. Charakteryzuje się występowaniem cyklicznych napadów objadania się, podczas których osoba chora ma wrażenie utraty kontroli nad tym co i ile zjada. Napady te występują najczęściej wieczorami i towarzyszy im poczucie obrzydzenia i wstydu, dlatego też bulimicy dokonują ich zazwyczaj bez świadków, w samotności. Każdorazowo taki „trans jedzeniowy” wywołuje wyrzuty sumienia i poczucie winy, co prowadzi do podjęcia działań kompensacyjnych mających te odczucia zniwelować. W bulimii przeczyszczającej chory prowokuje wymioty lub używa środków przeczyszczających, aby pozbyć się nadmiernej ilości przyjętej podczas napadu treści żołądkowej. W bulimii bez przeczyszczania natomiast „naprawianie szkód” związanych z napadem objadania się ma postać głodówki lub katorżniczych i długotrwałych ćwiczeń fizycznych. Napadów bulimicznych doświadcza ok. 1-2% populacji, ale wśród osób chorujących na otyłość odsetek ten może sięgać nawet 52% z nich (Bąk-Sosnowska, 2010). Napadowe objadanie się (binge eating) jest zaburzeniem bardzo podobnym do opisanej wyżej bulimii. Różni je od siebie jedynie to, że nie towarzyszą mu żadne działania kompensacyjne: chory po prostu pochłania ogromne ilości pokarmów w bardzo krótkim czasie i, podobnie, jak w bulimii, nie służy to zaspokojeniu głodu fizjologicznego, ale stanowi pewnego rodzaju ulgę i ujście dla napięcia emocjonalnego czy niepokoju. Zaburzenie to występuje u ok. 6,6% populacji ogólnej i 25% osób otyłych (Bąk-Sosnowska, 2010), a u jego podłoża leżą zaburzenia osobowości objawiające się nadmiernym lękiem i symptomami depresji. Anoreksja, bulimia i napadowe objadanie się to statystycznie najczęściej występujące zaburzenia odżywiania. Inne, rzadziej występujące zaburzenia to: Pica (spożywanie substancji niejadalnych), zaburzenie przeżuwania (zwracanie pokarmu i następnie ponowne jego przeżuwanie, połykanie i znów wypluwanie), zespół jedzenia nocnego, ortoreksja (obsesja na punkcie zdrowego odżywiania), czy też wilczy apetyt na słodycze. Przyczyn występowania zaburzeń odżywiania nauka dopatruje się między innymi w czynnikach biologicznych. Badania wskazują na większe ryzyko zachorowania u bliźniąt jednojajowych (35-55%) (Pilecki, 1996; za: Józefik, 2006), a wskaźnik zachorowalności w rodzinie wynosi 5-10% (Banaś et al., 1998). Wskaźniki te jednak określają jedynie predyspozycję do wystąpienia tego rodzaju zaburzeń. Jednakże to czynniki indywidualne są najbardziej odpowiedzialne za prawdopodobieństwo zachorowania na ten rodzaj choroby. Profil osobowościowy anorektyka lub bulimika jest podobny i obejmuje takie cechy, jak: perfekcjonizm, zaburzony obraz własnego ciała, nadmierny samokrytycyzm, brak zadowolenia z życia, negatywny stosunek do samego siebie, tendencje introwertywne, obniżona zdolność do nawiązywania relacji i współdziałania, nadmierny konformizm, przesadna skrupulatność czy brak stabilności emocjonalnej (Rabe-Jabłońska, 1998; za: Ogińska-Bulik, 2016). Przeprowadzając diagnostykę często okazuje się, że mamy do czynienia nie tyle ze specyficznymi zaburzeniami odżywiania, ale bardziej ogólnie, z zaburzeniami osobowości, których anomalie związane z jedzeniem mogą być tylko jednym z objawów. W ENSO traktujemy zaburzenia odżywiania kompleksowo. Prowadzimy psychoterapię pomagającą uwolnić się od dokuczliwych objawów takich zaburzeń, a także towarzyszymy w zmianach osobowościowych, które mają na trwałe uchronić przed ich nawrotem. Dodatkowo, właśnie nawiązaliśmy współpracę z poradnią dietetyczną Zdrowa Kaloria w Strzelcach Opolskich, gdzie w marcu otwieramy nasz nowy oddział. Porady dietetyczne dostępne będą również w naszym wrocławskim oddziale. Szczególnie gorąco zapraszamy rodziców z dziećmi/nastolatkami walczącymi z otyłością i innymi zaburzeniami odżywiania. Rejestracja wizyt: tel. 797504598, 668 522 620, mailowo: @ lub zdrowakaloria@ Źródła: Banaś, A., Januszkiewicz-Grabias, A., Radziwiłłowicz, P. (1998). Wieloczynnikowe uwarunkowania zaburzeń odżywiania się. Psychiatria Polska, 32(2), 165-176. Bąk-Sosnowska, M. (2010). Zaburzenia odżywiania towarzyszące otyłości. Forum Zaburzeń Metabolicznych, 1(2), 92-99. Józefik, B. (2006). Relacje rodzinne w anoreksji i bulimii psychicznej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ogińska-Bulik, N. (2016). Wiem, co jem. Psychologia nadmiernego jedzenia i odchudzania się. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania